ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ ΓΕΙΑ ΣΑΣ

                   

Μετά από πολύ καιρό, έρχομαι και πάλι κοντά σας, για μια καινούργια αρχή, επάνω σε πολύ πιο όμορφες και άνετες βάσεις. Φέτος για πρώτη χρονιά, την 1^η   του Σεπτέμβρη, δεν θα δώσω το παρόν στην δουλειά μου και εύχομαι να μην μου το δώσει και αυτή. Έτσι λοιπόν, τον χρόνο μου από εδώ και πέρα, ελπίζω ότι θα τον ορίζω εγώ και θα έχω την άνεση και την πολυτέλεια να είμαι συχνά κοντά σας. Για 28 περίπου χρόνια είχα την τύχη να χρησιμοποιώ τον προφορικό λόγο, και να έχω άμεση επαφή με τους συνομιλητές μου, ώστε να ελέγχω τις αντιδράσεις τους και να κατευθύνω την συζήτηση σύμφωνα με τους χαρακτήρες τις απορίες και τα θέλω τους και πολλές φορές και τις επιθυμίες τους. Μπορούσα λοιπόν να χρησιμοποιώ τις τεχνικές της ρητορικής τέχνης σύμφωνα με τους κανόνες της ψυχολογίας των όχλων, και να κατευθύνω την συζήτηση σύμφωνα με τους χαρακτήρες, τις αντιδράσεις και την αποδοχή της από τους  ακροατές μου. Αν δηλαδή είχα να κάνω με άτομα αισιόδοξα – απαισιόδοξα – απαθή κ.λ.π. να κρίνω και να χρησιμοποιώ τον λόγο, ανάλογα με τους ακροατές και του, τι κλίμα ήθελα να δημιουργήσω, έτσι λοιπόν έπρεπε να βλέπω το ποτήρι άλλοτε <<μισογεμάτο ή μισοάδειο>> ή άλλοτε  <<μισοάδειο ή μισογεμάτο>>.

Εν αναμονή της διάθεσης και του δασκάλου...

Εν αναμονή του χειμώνα ήταν η τελευταία ανάρτηση πριν από σχεδόν ένα χρόνο... Ο χειμώνας όμως ήρθε έφυγε και σχεδόν κοντεύει να φύγει και το καλοκαίρι...Κι εγώ ακόμα παλεύω με τη διάθεσή μου... Έρχεται κάποια στιγμή που απλά εμένα προσωπικά με προλαβαίνουν τα γεγονότα και δεν βρίσκω ούτε χρόνο, ούτε διάθεση να κάνω πράγματα που μου άρεσαν, ακόμα κι αν μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έχω 'εμπλουτίσει' τις γνώσεις μου είτε από βιβλία, είτε από γεγονότα, είτε από συζητήσεις με τους... γνωστούς άγνωστους...