SCRIPTA MANENT – ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ

Με αυτές τις δύο λέξεις, κατάφερες χθες να με κουμπώσεις. Να με κάνεις να σκέφτομαι πολύ περισσότερο πριν αφήσω το μυαλό μου ελεύθερο, με τον χειμαρώδη αυθορμητισμό που με κατακλύζει όταν γράφω... Όμως ξέρεις πως έχω τις αντιρρήσεις μου. Αν το κάνω αυτό δεν θα είμαι εγώ. Ομολογώ πως με φοβίζει η σκέψη πως μετά από ένα μήνα μπορεί να μετανιώσω για κάτι που έγραψα λόγω συναισθήματος. Αλλά... έτσι δεν είναι η ζωή;; Κουράστηκα να σκέφτομαι πριν κάνω τα πάντα. Αποφάσισα λοιπόν να πάρω το ρίσκο. Να γράφω ελεύθερα ότι σκέφτομαι όσο πιο προσεκτικά μπορώ! Ξέρω.. ξέρω... πέφτω σε αντιφάσεις! Τι να κάνω που έχω πολύ έντονες παρενέργειες;;;

Σίγουρα αυτό που έκανα να δημιουργήσω αυτό το χώρο, το έκανα συνειδητά. Συνειδητοποιημένα δεν ξέρω.. Υποκινούμενη δεν ξέρω.. Με κέφι σίγουρα.. Από ανάγκη ναι.. Δική μου; Πιστεύω.Ελπίζω να φανεί χρήσιμος κατ' αρχήν σε εμάς και κατά δεύτερον σε οποινδήποτε άλλο τύχει να βρεθεί στην παρέα μας.
Έχω μία απορία: Δεν μπορούμε και δεν δικαιούμαστε να πλάσουμε χαρακτήρες;; Αυτό δεν κάνουμε με τα παιδιά μας;...ή απλά τα βοηθάμε να ανακαλύψουν το χαρακτήρα που κρύβουν μέσα τους και δεν τον γνωρίζουν, λόγω της καθημερινής προσαρμογής, σε μια εικονική πραγματικότητα που οι κοινωνίες έφτιαξαν για μας; Εγώ πολλές φορές έχω την αίσθηση όχι πως δεν γνωρίζω το χαρακτήρα που κρύβω μέσα μου, αλλά ότι απλώς φοβάμαι να τον ανακαλύψω.. Γιατί φοβάμαι το άγνωστο. Γιατί φοβάμαι μήπως αυτό που βρω δεν μου αρέσει.. και μετά δεν μπορώ να τον ξανακρύψω..και νομίζω ότι είναι φόβος αρκετών ανθρώπων αυτός. Και αναρωτιέμαι.. Γιατί χρειάζεται να ανακαλύψω έναν χαρακτήρα που είναι κρυμμένος μέσα μου αφού τόσα χρόνια με πολύ κόπο έχω καταφέρει να προσαρμοστώ με αυτόν που έχω;