ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Φράση δανεισμένη από τον Ελληνικό κινηματογράφο (η δε γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα) τι σου είναι ο άνθρωπος, σήμερα είναι εδώ και αύριο δεν είναι. Εννοώντας ότι σήμερα ζει και αύριο δεν ζει (αθάνατη Ελληνική γλώσσα) άντε τώρα να μάθεις Ελληνικά. Έχουν άδικο όλοι οι λαοί του κόσμου, που όταν θέλουν να πουν ότι κάτι είναι πολύ δύσκολο, λένε – αυτά μοιάζουν Ελληνικά για μένα – όπως εμείς οι Έλληνες λέμε - αυτά είναι Κινέζικα – αντίστοιχα. Αλλά εν πάση περιπτώσει ας έλθουμε στο θέμα μας.
 Τι σου είναι ο άνθρωπος, αλήθεια τί σου είναι; Εννοιολογικά μια μάζα ύλης που λειτουργεί και κατευθύνεται από έναν εγκέφαλο. Εδώ συμφωνούν όπως και να το ονομάζουν και οι επιστήμες και οι θρησκείες και οι πολιτικές ηγεσίες. Οι επιστήμονες επισημαίνουν, ότι το κέντρο λειτουργίας και ελέγχου του ανθρώπινου σώματος, είναι ο εγκέφαλος. Οι θρησκείες, όλες λίγο ως πολύ, με μικρές παραλλαγές, δίνουν στο πνεύμα (ψυχή) των έλεγχο των πράξεών μας. Οι πολιτικοί, προσπαθούν να χαλιναγωγούν τα πιστεύω, μοιράζοντας υποσχέσεις και ψευδαισθήσεις τελειότητας στους πολίτες τους, προκειμένου να κερδίσουν ηγεσία, για ΚΟΙΝΟ Η ΙΔΙΟ όφελος - δεν ξέρω ακριβώς. Τώρα τα ξεμπερδέψαμε ή τα μπερδέψαμε; Δεν ξέρω, ξέρω όμως ότι καταλήξαμε σε ένα δεδομένο, ότι υπάρχει σώμα αλλά υπάρχει και πνεύμα, που μάλιστα ακόμη και μετά την εγκατάλειψη του σώματος, εξακολουθεί να υπάρχει κατά τα λεγόμενα και των επιστημών (στην νοόσφαιρα) και των θρησκειών (στην κόλαση ή στον παράδεισο) και των φιλοσοφιών όπως ο βουδισμός (στην μετεμψύχωση) αλλά και των πολιτικών (στην ηρωοποίηση προσώπων). Όπως και να έχει όμως, ο καθένας από εμάς έχει τις απόψεις του και τα πιστεύω του σχετικά με το σώμα και τι είναι η ψυχή ή το πνεύμα και δεν είμαι ο ειδικός για να λύσω τέτοιου είδους προβλήματα ή δεν θέλω να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο που είναι και πολύ βαρύ και πολύ επικίνδυνο, μιας και αυτό είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπινου γένους μέχρι και σήμερα. Αυτό που εγώ έχω σκοπό να αναλύσω ως ένα σημείο για έναυσμα συζήτησης και σχολίων είναι μια κάποια επιστημονική προσέγγιση για το πώς συνεργάζονται σώμα και πνεύμα κατά την μικρή αυτή περίοδο που ονομάζουμε ζωή. Δεχόμαστε λοιπόν όλοι, ότι άνθρωπος είναι μια μάζα ύλης που είναι το σώμα μας και ένας εγκέφαλος που λειτουργεί για να μπορεί να λειτουργεί το τέλειο αυτό εργοστάσιο που έφτιαξε η φύση –όπως έλεγε κάποιος δικός μου δάσκαλος- το ανθρώπινο σώμα. Έτσι λοιπόν θα ασχοληθώ περισσότερο με το μυαλό μας παρά με το σώμα μας και τις συνέπειες των εντολών που δίνει το σώμα μας στο μυαλό μας, για να λειτουργήσει όπως λειτουργεί. Ας αρχίσουμε με αυτά που μας λένε οι δάσκαλοι της ψυχολογίας, οι οποίοι ανέλυσαν τις λειτουργίες του εγκεφάλου σε συνειδητές υποσυνείδητες και ασυνείδητες, παρουσιάζοντας τον ανθρώπινο εγκέφαλο σαν μια λίμνη, όπου ότι βρίσκεται στην επιφάνεια της και είναι ορατό είναι το συνειδητό μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου μας, ότι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια όπου κρύβεται και όλη η μάζα του νερού που αποτελεί την ίδια την ύπαρξη της λίμνης, συν όλα τα άλλα που συμπεριλαμβάνονται μέσα σε αυτήν και δεν είναι ορατά με το μάτι, αποτελούν το υποσυνείδητο μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου μας και τέλος ο βυθός της λίμνης, επάνω στον οποίο στηρίζεται όλη η λίμνη και είναι και το κατακάθι της, είναι το ασυνείδητο μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου μας. Ποιο απλά, ότι ζούμε και αισθανόμαστε και μεταβιβάζουμε μέσω των 5 αισθήσεων και των αισθητηρίων λειτουργίας του σώματός μας, στον εγκέφαλό μας, είναι το συνειδητό μέρος λειτουργίας του εγκεφάλου μας, δηλαδή ότι βλέπουμε (όραση) ότι ακούμε (ακοή) ότι μυρίζουμε (όσφρηση) ότι γευόμαστε (γεύση) ότι αγγίζουμε (αφή) και ότι μεταδίδουν τα αισθητήρια λειτουργίας του σώματος (πείνα, πόνος) κ.λ.π. αποτελούν την συνειδητή λειτουργία του εγκεφάλου μας, όπου ανήκει και η λογική κρίση που είναι συνειδητή λειτουργία του εγκεφάλου και είναι και η μόνη διαφορά του ανθρώπου από τα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου. Αν βέβαια θελήσουμε να κάνουμε μια πολύ πιο βαθιά ανάλυση του συνειδητού μέρους λειτουργίας του εγκεφάλου και του τρόπου συνεργασίας του με υποσυνείδητο και ασυνείδητο, τότε ίσως χρειαστούμε τόμους ολόκληρους συγγραμμάτων. Εδώ, θα ήθελα να τονίσω μια λεπτομέρεια, για να αποφεύγουμε τα μεγάλα σφάλματα που ακούγονται συχνά, ότι δηλαδή τα υπόλοιπα ζώα δεν έχουν λογική. Όλα τα ζώα έχουν λογική, άλλα λίγο και άλλα πολύ, όμως η λογική τους συνήθως περιορίζεται στις συνθήκες επιβίωσης κυνηγιού και προστασίας τους από τα υπόλοιπα ζώα, αν και τελευταία ακόμα και αυτό αμφισβητείται. Όπως και να έχει όμως δεν είναι η ανεπτυγμένη λογική του ανθρώπινου είδους. Η λογική είναι αυτή που ευθύνεται για το μεγαλύτερο μέρος των αποφάσεων του ανθρώπου, γιατί όπως θα δούμε πάρα κάτω πολλές από της αποφάσεις των ανθρώπων έχουν ληφθεί με επηρεασμό της από διάφορα άλλα αίτια που δεν ξέρω αν θεωρούνται λογικά. Τώρα, ότι ανήκει στις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος, που παίρνει αυτόματα εντολή από τον εγκέφαλο, χωρίς να χρειάζεται να το σκεφτούμε, αποτελούν την υποσυνείδητη λειτουργία του εγκεφάλου μας. Όπου ανήκουν, η λειτουργία της καρδιάς, των πνευμόνων, της χώνευσης και όλων των λοιπών λειτουργιών του ανθρώπινου σώματος που είναι και πάρα πολλές. Στο ασυνείδητο, ανήκουν οι αποθήκες μνήμης, που δεν χρειάζεται να θυμόμαστε μόνιμα, αλλά είναι εκεί και ανασύρονται όταν πρέπει. Στο ασυνείδητο επίσης, καταχωρούνται και παράπλευρες πληροφορίες που έχει λάβει ο εγκέφαλος, χωρίς να έχει προκαλέσει την προσοχή του συνειδητού μας. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα του τι σημαίνει αυτό. Βρισκόμαστε σε έναν διάδρομο ενός κτιρίου και πρέπει να φτάσουμε επειγόντως στην πόρτα που βρίσκεται στο βάθος του διαδρόμου. Συνήθως, το μυαλό μας είναι απασχολημένο στον λόγω για τον οποίο πρέπει να φτάσουμε σε αυτήν την πόρτα, έτσι, προχωρώντας, δεν δίνουμε σημασία, ούτε στα διάφορα κάντρα που κρέμονται στους τοίχους του διαδρόμου, ούτε στους διάφορους θορύβους που προέρχονται από τον περίγυρο χώρο, ούτε σε οσμές που αιωρούνται στον αέρα, αλλά ούτε και στις λεπτομέρειες, ας πούμε όπως, τι πλακάκια έχει ο διάδρομος αυτός και διάφορες άλλες πληροφορίες, που όμως οι αισθήσεις μας τις έχουν εντοπίσει και τις μεταφέρουν άμεσα στο υποσυνείδητό μας π.χ. το περιεχόμενο ενός κάδρου, που δεν του δώσαμε καμία σημασία και που μπορεί να είναι ένα τοπίο, που αν καμιά φορά τύχη να βρεθείτε εκεί (στο τοπίο αυτό) θα σας φανεί γνωστό, χωρίς να έχετε ξανά πάει ποτέ σε εκείνο το μέρος, γιατί ο εγκέφαλός σας το έχει αποθηκευμένο και ας μην το ξέρατε. Άρα, ως εδώ, δημιουργήσαμε μια κάποια εικόνα του πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, άρα το θαύμα της φύσης, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ας εμβαθύνουμε όμως και λίγο περισσότερο, όπως είπαμε ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα λόγω της ανεπτυγμένης λογικής του. Η λογική είναι μια λειτουργική ενέργεια και όπως κάθε λειτουργική ενέργεια, συνοδεύεται από τις παρενέργειές τις. Θα μπορούσαμε να πούμε εδώ, ότι αυτές οι παρενέργειες, υπάρχουν και στα ζώα αλλά σε μικρότερο βαθμό, αφού μικρότερη είναι και η λογική τους και πράγματι αυτό είναι σωστό. Αλλά, ας αφήσουμε από εδώ και πέρα τα υπόλοιπα ζώα και ας ασχοληθούμε με τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος λοιπόν, είναι κοινωνικό ον, ζει σε ομάδες και έχει ανεπτυγμένη λογική. Αυτό και μόνο, του δίνει το μειονέκτημα και ταυτόχρονα πλεονέκτημα της συγκριτικής λογικής (μεγάλο, μικρό – κρύο, ζεστό – καλό, κακό – ωραίο, άσκημο – φωτεινό, σκοτεινό κ.λ.π.) και επειδή, όλα αυτά είναι υποκειμενικά κριτήρια, δημιουργούν και τις διάφορες κοινωνικές ομάδες, με περίπου ίδιο τρόπο σκέψης. Εδώ όμως, δημιουργούνται και τα πρώτα προβλήματα, που προέρχονται από τον τρόπο που προσπαθεί να υποστηρίξει αυτά τα οποία αντιλαμβάνεται, σύμφωνα με τις δικές του αισθήσεις και την δική του λογική κρίση, των πληροφοριών που έχει συλλέξει και έχει δημιουργήσει έναν τρόπο άμυνας των απόψεών του, που είναι το εγώ του και το σύστημα αυτό άμυνας των απόψεών του είναι ο εγωισμός του. Όμως ο εγωισμός μπορεί να προκύπτει από λογική κατάταξη των πληροφοριών που συνέλεξε, μέσω των αισθήσεών του, όμως δεν είναι αίσθηση είναι αποτέλεσμα και το ονομάζουμε ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Τέτοιου είδους αποτελέσματα παρενεργειών των αισθήσεων, δηλαδή συναισθήματα, ο άνθρωπος έχει πολλά, που του ομορφαίνουν ή που του καταστρέφουν την ζωή, ανάλογα με το πώς τα χειρίζεται ή πόσο τον χειρίζονται. Αναφέροντας μερικά από τα πιο μεγάλα συναισθήματα του ανθρώπου, όπως λύπη-χαρά, μίσος – αγάπη, δυστυχία – ευτυχία, κ.α. που αισθάνεται ο άνθρωπος από στιγμή σε στιγμή της ζωής του, συμπεραίνουμε ότι τα συναισθήματα, είναι παρενέργειες της λειτουργίας του ανθρώπου, στην πορεία του χρόνου ζωής του, μιας και κανένα συναίσθημα δεν είναι μόνιμο και δεν διαρκεί για πάντα. Όμως, είναι λογικό να ζούμε με παρενέργειες και να τις δεχόμαστε; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα με έφερε πολλές φορές σε δύσκολη θέση και μου δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στο τι πρέπει να απαντήσω και πώς; Τώρα στην ηλικία που βρίσκομαι και με την εμπειρία ζωής που έχω αποκτήσει, νομίζω πως έχω την απάντηση για το τι πρέπει να απαντώ και πως, σε αυτή την ερώτηση. Η απάντηση είναι απλή: Ναι, πρέπει να ζούμε με αυτές της παρενέργειες και να τις δεχόμαστε, διότι αυτές κάνουν το ανθρώπινο γένος κοινωνικό και δημιουργούν τις έλξεις για την διαιώνιση του είδους και για πολλούς συγγραφείς είναι το αλατοπίπερο της ζωής. Για σκεφτείτε έναν κόσμο χωρίς ΑΓΑΠΗ. Κι όταν λέμε αγάπη, μην στεκόμαστε στην ετεροφυλική αγάπη, που κρύβει και πόθο και ερωτισμό, σκεφτείτε την μητρική αγάπη, την πατρική, την αδερφική και κυρίως την φιλική. Εδώ βέβαια δημιουργείται και μια άλλη ερώτηση, λένε, ότι, όπου υπάρχει συναίσθημα, κάμπτεται η λογική, αυτό είναι σωστό;
Ίσως δεν είμαι το πιο κατάλληλο πρόσωπο, να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα ή ίσως αυτό το ερώτημα, να κρύβει πολλές παραμέτρους, που είναι αδύνατον ή ίσως και άπρεπο να αναλυθούν εδώ. Ένα όμως έμαθα στην πορεία της ζωής μου. Για να γίνει κανείς καλός κριτής, με σωστή λογική, θα πρέπει να νεκρώσει τα συναισθήματά του. Αλλά αυτό, θα μπορούσε να το κάνει και ένας υπολογιστής. Αν λοιπόν στην ζωή μας νεκρώσουμε το συναίσθημα και γίνουμε οι καλοί κριτές, θα ζήσουμε ανθρώπινη ζωή και θα νιώσουμε ευτυχία που είναι ένα συναίσθημα αφού θα έχουμε νεκρώσει το συναίσθημα; Η απάντηση εδώ είναι κατηγορηματικά όχι διότι χωρίς συναισθήματα δεν έχεις ζήσει ως άνθρωπος άρα σου λείπει το ανθρώπινο στοιχείο στην λογική σου κρίσει, άρα οι απαντήσεις σου θα είναι ρομποτικές και όχι ανθρώπινες. Αν πάλι έχεις ζήσει το συναίσθημα και έχεις πληγωθεί και για αυτό τον λόγω αρνήθηκες το συναίσθημα, τότε, η λογική σου θα κατευθύνεται από την πληγή σου, οπότε δεν θα είναι αντικειμενική. Άρα τι πρέπει να κάνουμε για να βρούμε στιγμές ευτυχίας; Εδώ θα δανειστώ από κάπου πάλι μια παροιμία που λέει: ρώτησαν την καμήλα, τι της αρέσει η ανηφόρα ή η κατηφόρα και αυτή απάντησε χάθηκε ο ίσιος δρόμος; Έτσι λοιπόν, ως προσωπικό πιστεύω, δηλώνω, ότι χωρίς συναίσθημα, δεν υπάρχει ούτε χαρά ούτε ευτυχία, διότι και τα δυο είναι συναισθήματα. Άρα το σωστό είναι, να υπάρχουν συναισθήματα, αλλά να ελέγχονται. Αυτό λοιπόν που εγώ δειλά μπορώ να πω, είναι, να υπάρχουν συναισθήματα, τα οποία να ελέγχονται από την λογική μας και όχι να ελέγχουν την λογική μας. Έτσι, ζούμε την ζωή μας με συναίσθημα και λογική και έτσι έχουμε την ελπίδα, οι πληγές μας, να είναι μικρές και θεραπεύσιμες, μιας και συναίσθημα χωρίς πληγή δεν γίνεται, γιατί τότε δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης και χάνει την αξία του. Αφού λοιπόν δεχόμαστε, ότι ο άνθρωπος, είναι γεμάτος συναισθήματα, τα οποία εκφράζει, με διάφορες αντιδράσεις, όπως είναι, το γέλιο, το κλάμα, η μελαγχολική έκφραση και διάφορες άλλες εκφράσεις και αφού ξέρουμε, ότι όλα αυτά τα ελέγχει ο εγκέφαλος, θα πρέπει να καταλάβουμε και την επιστημονική θεωρία που λέει, ότι όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου και του σώματος, αλλά και της συμπεριφοράς μας και του χαρακτήρα μας, είναι απαντήσεις του εγκεφάλου μας προς το σώμα μας και ότι ένας εξειδικευμένος επιστήμων, στην ανάλυση αυτών των εννοιών, είναι ικανός να τα παρατηρεί και να τα μεταφράζει, ώστε να εμβαθύνει στον τρόπο λειτουργίας του εγκέφαλού μας και να γνωρίζει για μας πράγματα που μας φαίνεται απίστευτο ότι μπορούν να διαβαστούν. Η επιστήμη αυτή ονομάζεται ψυχολογία και ο κλάδος που ασχολείται με την ανάλυση των χαρακτηριστικών της φυσιογνωμίας μας, ονομάζετε φυσιογνωμισμός. Και πιστέψτε με, μπορεί να φτάσει πολύ βαθειά. Μην ξεχνάμε, ότι σε κάποιες χώρες, οι φυσιογνωμιστές, χρησιμοποιούνται στα δικαστήρια, για να ελέγχουν την αλήθεια ή τα ψέματα των όσων καταθέτουν ως μάρτυρες ή και ως κατηγορούμενοι. Εδώ, θα κάνω μια στάση, αν και δεν τελειώνουν πουθενά αυτές οι πληροφορίες, αλλά θα ήθελα να διαβάσω και τα δικά σας σχόλια και τις δικές τοποθετήσεις ή ακόμα και ερωτήσεις, για να δούμε, αν το θέμα αγγίζει κάποιους ή θα πρέπει να προχωρήσουμε κάπου πάρα κάτω. Ένα όμως μπορώ να εγγυηθώ, θα υπάρξουν και πολύ βαθύτερα νοήματα και πολύ καλύτερες μέρες. Αντέχετε, αν ναι εμπρός λοιπόν και καλό κολύμπι σε βαθειά νερά. νερά.