Όλοι λίγο ή πολύ κρύβουμε μέσα μας φόβο... Φόβο για όταν πρέπει να πάρουμε μια απόφαση, του να κάνουμε κάτι ή όχι. Φόβο για τις συνέπειες της απόφασής μας. Άλλοι αυτό το φόβο τον έχουν πιο έντονο και άλλοι λιγότερο... Αναρωτιέμαι όμως γιατί θα πρέπει να φοβόμαστε τόσο πολύ όταν θέλουμε κάτι; Και εν τέλει πόσο σοβαρές μπορεί να είναι οι συνέπειες από κάτι που θα τολμήσουμε; Σκεφτήκαμε ποτέ πόσο σοβαρές μπορεί να είναι οι συνέπειες για κάτι όχι που κάναμε αλλά για κάτι που δεν κάναμε;...
Παρ' όλο που εγώ ανήκω στους ανθρώπους που αυτόν τον φόβο τον έχω έντονο, πιστεύω ακράδαντα το ρητό που λέει: "Όποιος τολμά χάνει για λίγο το βήμα του, αυτός που δεν τολμά χάνει για πάντα τον εαυτό του..."
Γιατί υπάρχουν φορές που θέλουμε να μιλήσουμε, να πούμε κάτι και φοβόμαστε... Τι αναρρωτιέμαι; Μήπως πληγωθεί ο εγωισμός μας; Μήπως αυτό που θέλουμε δεν το θέλει ο άλλος; Και;;; Αξίζει να είμαστε δειλοί για να μην πληγωθούμε για λίγο; Και αξίζει να πληγωνόμαστε κάθε μέρα που θέλουμε και δεν τολμάμε; Κι αν τελικά μιλούσαμε και αυτό που θέλαμε ανακαλύπταμε πως το θέλει κι ο άλλος; Αναρωτηθήκαμε πόσο όμορφα πράγματα, πόσο όμορφες στιγμές μπορεί να χάσουμε, απλά επειδή είμαστε δειλοί;... Γιατί αν κάποτε - πριν από πολλά πολλά χρόνια - είχε φοβηθεί, είχε δειλιάσει ο άνθρωπος της ζωής μου να με πλησιάσει, να με διεκδικήσει, δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου σήμερα... Ξέρω σίγουρα πως δεν θα είχα αυτά που έχω... Δεν θα είχα έναν άνθρωπο να με συντροφεύει και να μου κρατάει το χέρι στα εύκολα και στα δύσκολα, δεν θα είχα αυτό το υπέροχο πλασματάκι που έχω, δεν θα είχα τους φίλους που έχω, τους κουμπάρους που έχω, δεν θα είχα τίποτα από αυτά που έχω σήμερα.... Σίγουρα θα είχα κάτι άλλο, το οποίο όμως δεν το γνωρίζω. Αυτο που γνωρίζω είναι πως ότι έχω σήμερα, μ' έχει κάνει αυτό που είμαι και μου έχει προσφέρει πολύ ευτυχία... Γιατί κι εγώ ανήκω στους δειλούς, στους φοβισμένους... Που δεν τολμάνε... Και χάνουν πράγματα από αυτό... Αν λοιπόν δεν τολμάει κανείς, δεν θα έχουμε τίποτα... Γιατί να χάνουμε τόσο όμορφα πράγματα στη ζωή μας; Αξίζει τον κόπο; Γιατί τελικά αξίζει να μετανιώνουμε για πράγματα που δεν κάναμε κι όχι για πράγματα που κάναμε!
Πάντα περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να κάνουμε κάτι, τις κατάλληλες συνθήκες, κι ίσως να μην έρθουν ποτέ... Τις στιγμές και τις συνθήκες τις φτιάχνουμε μόνοι μας... Αρκεί να θέλουμε! Να θέλουμε πολύ! Κι αν δεν τολμάμε εμείς, γιατί φοβόμαστε, γιατί δειλιάζουμε, γιατί έχουμε κατάλοιπα, πρέπει να τολμήσει ο άλλος... Αλλιώς θα έχουμε χάσει και οι δύο τη μαγεία του να ζήσουμε κάτι, να ζήσουμε μαζί, απλά γιατί κανείς δεν ήταν τόσο ικανός ώστε να τολμήσει... Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι, τόσο ικανοί και τόσο έξυπνοι, ώστε να τολμάνε... Να τολμάνε να διεκδικούν αυτό που θέλουν...
Παρ' όλο που εγώ ανήκω στους ανθρώπους που αυτόν τον φόβο τον έχω έντονο, πιστεύω ακράδαντα το ρητό που λέει: "Όποιος τολμά χάνει για λίγο το βήμα του, αυτός που δεν τολμά χάνει για πάντα τον εαυτό του..."
Γιατί υπάρχουν φορές που θέλουμε να μιλήσουμε, να πούμε κάτι και φοβόμαστε... Τι αναρρωτιέμαι; Μήπως πληγωθεί ο εγωισμός μας; Μήπως αυτό που θέλουμε δεν το θέλει ο άλλος; Και;;; Αξίζει να είμαστε δειλοί για να μην πληγωθούμε για λίγο; Και αξίζει να πληγωνόμαστε κάθε μέρα που θέλουμε και δεν τολμάμε; Κι αν τελικά μιλούσαμε και αυτό που θέλαμε ανακαλύπταμε πως το θέλει κι ο άλλος; Αναρωτηθήκαμε πόσο όμορφα πράγματα, πόσο όμορφες στιγμές μπορεί να χάσουμε, απλά επειδή είμαστε δειλοί;... Γιατί αν κάποτε - πριν από πολλά πολλά χρόνια - είχε φοβηθεί, είχε δειλιάσει ο άνθρωπος της ζωής μου να με πλησιάσει, να με διεκδικήσει, δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου σήμερα... Ξέρω σίγουρα πως δεν θα είχα αυτά που έχω... Δεν θα είχα έναν άνθρωπο να με συντροφεύει και να μου κρατάει το χέρι στα εύκολα και στα δύσκολα, δεν θα είχα αυτό το υπέροχο πλασματάκι που έχω, δεν θα είχα τους φίλους που έχω, τους κουμπάρους που έχω, δεν θα είχα τίποτα από αυτά που έχω σήμερα.... Σίγουρα θα είχα κάτι άλλο, το οποίο όμως δεν το γνωρίζω. Αυτο που γνωρίζω είναι πως ότι έχω σήμερα, μ' έχει κάνει αυτό που είμαι και μου έχει προσφέρει πολύ ευτυχία... Γιατί κι εγώ ανήκω στους δειλούς, στους φοβισμένους... Που δεν τολμάνε... Και χάνουν πράγματα από αυτό... Αν λοιπόν δεν τολμάει κανείς, δεν θα έχουμε τίποτα... Γιατί να χάνουμε τόσο όμορφα πράγματα στη ζωή μας; Αξίζει τον κόπο; Γιατί τελικά αξίζει να μετανιώνουμε για πράγματα που δεν κάναμε κι όχι για πράγματα που κάναμε!
Πάντα περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να κάνουμε κάτι, τις κατάλληλες συνθήκες, κι ίσως να μην έρθουν ποτέ... Τις στιγμές και τις συνθήκες τις φτιάχνουμε μόνοι μας... Αρκεί να θέλουμε! Να θέλουμε πολύ! Κι αν δεν τολμάμε εμείς, γιατί φοβόμαστε, γιατί δειλιάζουμε, γιατί έχουμε κατάλοιπα, πρέπει να τολμήσει ο άλλος... Αλλιώς θα έχουμε χάσει και οι δύο τη μαγεία του να ζήσουμε κάτι, να ζήσουμε μαζί, απλά γιατί κανείς δεν ήταν τόσο ικανός ώστε να τολμήσει... Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι, τόσο ικανοί και τόσο έξυπνοι, ώστε να τολμάνε... Να τολμάνε να διεκδικούν αυτό που θέλουν...
Σίγουρα είναι καλύτερο να μετανιώνεις για κάτι που έκανες και όχι για κάτι που δεν έκανες.. Δυστυχώς όμως πλέον οι άνθρωποι δεν βρίσκουν το θάρρος να διεκδικήσουν αυτό που θέλουν.. Αν όμως βρίσκαμε το θάρρος ίσως αυτό να έκανε τη διαφορά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι της ζωής μας που βρίσκουν το θάρρος ή οι άνθρωποι που θα έρθουν στη ζωή μας και θα βρουν το θάρρος που οι ήδη υπάρχοντες δεν έχουν...
ΑπάντησηΔιαγραφή'Σκεφτήκαμε ποτέ πόσο σοβαρές μπορεί να είναι οι συνέπειες για κάτι όχι που κάναμε αλλά για κάτι που δεν κάναμε;...'
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι πριν χρόνια να προσπαθώ να εξαντλήσω τον Δάσκαλο με αυτό το θέμα. Η ζωή μας είναι γεμάτη διχάλες που πρέπει να επιλέξουμε δρόμο. Άλλες φορές έχει και παραπάνω απο δύο δρόμους. Άλλες φορές πάλι ο χρόνος που έχουμε για να επιλέξουμε είναι ελάχιστος. Εγώ έχω καταλήξει ότι δυστηχώς ή ευτηχώς δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα γινόταν αν είχαμε επιλέξει κάτι άλλο απο αυτό που τελικά επιλέξαμε. Και πάντα τον ρωτούσα: Πως θα είμασταν τώρα αν στους Γερμανούς δεν είχαμε πει ΟΧΙ; Και φυσικά αυτός απλά χαμογελούσε, όπως χαμογελά όταν απολαμβάνει.