Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης του πόνου. Του ψυχολογικού πόνου. Διαφορετικές άμυνες. Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι να διαγράφει από τη μνήμη του - όσο είναι δυνατόν - ότι τον έχει πονέσει, ότι τον έχει πληγώσει. Να το ξεχνάει. Σαν να μην το έζησε ποτέ.
Δεν είναι πάντα εφικτό, το ξέρω. Είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης που τον εφαρμόζω αρκετά χρόνια τώρα. Όταν δεν βρίσκω άλλο τρόπο να ξεφύγω από μία σκέψη που με πονάει, τότε απλά τη διαγράφω. Αυτό όμως έχει αρκετές παρενέργειες, και δεν ξέρω και κατά πόσο τελικά είναι σωστό. Οι παρενέργειες που απέκτησα εγώ από αυτή την άμυνα, είναι να 'χαλάσω' τη μνήμη μου γενικότερα. Στην προσπάθειά μου να μη θυμάμαι και να μη σκέφτομαι πράγματα που με στεναχωρούν, άρχισα να ξεχνάω ακόμα και τα ευχάριστα πολλές φορές. Απλά διαβάζοντας μία νέα έρευνα πως βρέθηκε το χάπι που 'διαγράφει τις δυσάρεστες αναμνήσεις', μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ μήπως τελικά αυτό δεν είναι και τόσο σωστό. Ωραία, τις διαγράφουμε. Αλλά τις διαγράφουμε στ' αλήθεια; Ή μήπως μένουν κάπου, στο πίσω μέρος του μυαλού μας και ανακαλούνται κάθε τόσο όταν εμείς δεν θα θέλαμε; Κι αν διαγράφονται στ' αλήθεια πώς θα μάθουμε να ζούμε αληθινά; Γιατί κι ο πόνος και τα λάθη μας είναι για να μαθαίνουμε και να γινόμαστε καλύτεροι, να αποφεύγουμε καταστάσεις. Αν έχουμε να θυμόμαστε μόνο ευχάριστες στιγμές, πώς θα μάθουμε; Από την άλλη αν δεν ξέρεις άλλο τρόπο να αντιμετωπίσεις κάτι που σε πληγώνει και είναι ο μόνος τρόπος, πειράζει στ' αλήθεια αν είναι σωστό ή όχι; Και το τσιγάρο ξέρουμε ότι μας κάνει κακό, αλλά το καπνίζουμε... Δεν ξέρω... Ίσως το να διαγράφω ή να προσπαθώ να διαγράφω ότι με πονάει, είναι ένας τρόπος που τον έμαθα και τον εφαρμόζω μέχρι και σήμερα. Αλλά χάπι για αυτό; Δεν ξέρω...
Παρακάτω το άρθρο που αναφέρει για το χάπι που σβήνει τις δυσάρεστες αναμνήσεις:
Με τον τρόπο αυτό, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται υπό την επήρεια αυτής της ουσίας, μπορεί να διαγράφει τις πιο οδυνηρές εμπειρίες και ο εγκέφαλός του να μην ενεργοποιεί ξανά το τραυματικό συναισθηματικό φορτίο και τον ανάλογο ψυχικό πόνο.
Πρόκειται για τη ουσία μετυραπόνη.
Η νέα μελέτη αμφισβητεί τη θεωρία ότι οι μνήμες δεν μπορούν να τροποποιηθούν από τη στιγμή που εγγράφονται και αποθηκεύονται στον εγκέφαλο. Η μετυραπόνη μειώνει σημαντικά το επίπεδο της κορτιζόλης, της κατ’ εξοχήν ορμόνης του στρες, η οποία εμπλέκεται άμεσα στην ανάκληση των αναμνήσεων. Η αύξηση της μετυραπόνης μειώνει τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν συνδεθεί με τις αναμνήσεις.
'Εγιναν κλινικές δοκιμές σε 33 εθελοντές, οι οποίοι πήραν τόσο πραγματικό, όσο και εικονικό φάρμακο (πλασέμπο).
'Εδειξαν, ότι η μετυραπόνη έκανε τους συμμετέχοντες να μην μπορούν -μέχρι και τέσσερις μέρες μετά την χορήγηση του φαρμάκου- να ανακαλέσουν τις πιο αρνητικές πλευρές μιας ιστορίας, ενώ δεν είχαν πρόβλημα να θυμηθούν τις συναισθηματικά ουδέτερες πλευρές. Μάλιστα, ακόμα και όταν η δράση της μετυραπόνης σταματούσε και το επίπεδο κορτιζόλης αύξανε πάλι οι ίδιοι άνθρωποι συνέχιζαν να μην μπορούν να θυμηθούν και να "βιώσουν" τις οδυνηρές αναμνήσεις.
Οι Καναδοί ερευνητές πιστεύουν ότι η μετυραπόνη μπορεί να βοηθήσει τα άτομα που κυρίως πάσχουν από μετα-τραυματικό στρες, αλλά και γενικά όσους βασανίζονται συχνά από άσχημες αναμνήσεις. Όμως ένα πρόβλημα είναι ότι η μετυραπόνη δεν παρασκευάζεται πλέον στο εμπόριο. Επιπλέον, δεν είναι σαφές με ποιο ακριβώς μηχανισμό η συγκεκριμένη ουσία "δουλεύει" στον εγκέφαλο.
Ορισμένοι άλλοι επιστήμονες υποπτεύονται ότι επειδή η μετυραπόνη αλλάζει το επίπεδο της κορτιζόλης και η τελευταία εμπλέκεται άμεσα στην ανάκληση των αναμνήσεων, μπορεί τελικά το φάρμακο να έχει ως παρενέργεια την διαστρέβλωση της μνήμης και την μερική απώλειά της σε όσους λαμβάνουν την μετυραπόνη. Σε κάθε περίπτωση, επισήμαναν ότι χρειάζονται και άλλες μελέτες πριν δοκιμαστεί σε ασθενείς αυτό το φάρμακο ή κάποιο άλλο παρεμφερές, το οποίο επίσης θα μειώνει δραστικά την κορτιζόλη.
Πηγή: http://www.newsit.gr
Δεν είναι πάντα εφικτό, το ξέρω. Είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης που τον εφαρμόζω αρκετά χρόνια τώρα. Όταν δεν βρίσκω άλλο τρόπο να ξεφύγω από μία σκέψη που με πονάει, τότε απλά τη διαγράφω. Αυτό όμως έχει αρκετές παρενέργειες, και δεν ξέρω και κατά πόσο τελικά είναι σωστό. Οι παρενέργειες που απέκτησα εγώ από αυτή την άμυνα, είναι να 'χαλάσω' τη μνήμη μου γενικότερα. Στην προσπάθειά μου να μη θυμάμαι και να μη σκέφτομαι πράγματα που με στεναχωρούν, άρχισα να ξεχνάω ακόμα και τα ευχάριστα πολλές φορές. Απλά διαβάζοντας μία νέα έρευνα πως βρέθηκε το χάπι που 'διαγράφει τις δυσάρεστες αναμνήσεις', μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ μήπως τελικά αυτό δεν είναι και τόσο σωστό. Ωραία, τις διαγράφουμε. Αλλά τις διαγράφουμε στ' αλήθεια; Ή μήπως μένουν κάπου, στο πίσω μέρος του μυαλού μας και ανακαλούνται κάθε τόσο όταν εμείς δεν θα θέλαμε; Κι αν διαγράφονται στ' αλήθεια πώς θα μάθουμε να ζούμε αληθινά; Γιατί κι ο πόνος και τα λάθη μας είναι για να μαθαίνουμε και να γινόμαστε καλύτεροι, να αποφεύγουμε καταστάσεις. Αν έχουμε να θυμόμαστε μόνο ευχάριστες στιγμές, πώς θα μάθουμε; Από την άλλη αν δεν ξέρεις άλλο τρόπο να αντιμετωπίσεις κάτι που σε πληγώνει και είναι ο μόνος τρόπος, πειράζει στ' αλήθεια αν είναι σωστό ή όχι; Και το τσιγάρο ξέρουμε ότι μας κάνει κακό, αλλά το καπνίζουμε... Δεν ξέρω... Ίσως το να διαγράφω ή να προσπαθώ να διαγράφω ότι με πονάει, είναι ένας τρόπος που τον έμαθα και τον εφαρμόζω μέχρι και σήμερα. Αλλά χάπι για αυτό; Δεν ξέρω...
Παρακάτω το άρθρο που αναφέρει για το χάπι που σβήνει τις δυσάρεστες αναμνήσεις:
Είναι μια ανακάλυψη που θα συζητηθεί από πολλούς τόσο σε επιστημονικό όσο και σε ηθικό επίπεδο.
Οι επιστήμονες βρήκαν μια ουσία που μπλοκάρει την ορμόνη που σχετίζεται με το στρες απαλύνει τα αρνητικά φορτισμένα συναισθήματα που συνοδεύουν τις άσχημες αναμνήσεις ή "σβήνει" τις ίδιες τις επώδυνες αναμνήσεις.Με τον τρόπο αυτό, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται υπό την επήρεια αυτής της ουσίας, μπορεί να διαγράφει τις πιο οδυνηρές εμπειρίες και ο εγκέφαλός του να μην ενεργοποιεί ξανά το τραυματικό συναισθηματικό φορτίο και τον ανάλογο ψυχικό πόνο.
Πρόκειται για τη ουσία μετυραπόνη.
Η νέα μελέτη αμφισβητεί τη θεωρία ότι οι μνήμες δεν μπορούν να τροποποιηθούν από τη στιγμή που εγγράφονται και αποθηκεύονται στον εγκέφαλο. Η μετυραπόνη μειώνει σημαντικά το επίπεδο της κορτιζόλης, της κατ’ εξοχήν ορμόνης του στρες, η οποία εμπλέκεται άμεσα στην ανάκληση των αναμνήσεων. Η αύξηση της μετυραπόνης μειώνει τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν συνδεθεί με τις αναμνήσεις.
'Εγιναν κλινικές δοκιμές σε 33 εθελοντές, οι οποίοι πήραν τόσο πραγματικό, όσο και εικονικό φάρμακο (πλασέμπο).
'Εδειξαν, ότι η μετυραπόνη έκανε τους συμμετέχοντες να μην μπορούν -μέχρι και τέσσερις μέρες μετά την χορήγηση του φαρμάκου- να ανακαλέσουν τις πιο αρνητικές πλευρές μιας ιστορίας, ενώ δεν είχαν πρόβλημα να θυμηθούν τις συναισθηματικά ουδέτερες πλευρές. Μάλιστα, ακόμα και όταν η δράση της μετυραπόνης σταματούσε και το επίπεδο κορτιζόλης αύξανε πάλι οι ίδιοι άνθρωποι συνέχιζαν να μην μπορούν να θυμηθούν και να "βιώσουν" τις οδυνηρές αναμνήσεις.
Οι Καναδοί ερευνητές πιστεύουν ότι η μετυραπόνη μπορεί να βοηθήσει τα άτομα που κυρίως πάσχουν από μετα-τραυματικό στρες, αλλά και γενικά όσους βασανίζονται συχνά από άσχημες αναμνήσεις. Όμως ένα πρόβλημα είναι ότι η μετυραπόνη δεν παρασκευάζεται πλέον στο εμπόριο. Επιπλέον, δεν είναι σαφές με ποιο ακριβώς μηχανισμό η συγκεκριμένη ουσία "δουλεύει" στον εγκέφαλο.
Ορισμένοι άλλοι επιστήμονες υποπτεύονται ότι επειδή η μετυραπόνη αλλάζει το επίπεδο της κορτιζόλης και η τελευταία εμπλέκεται άμεσα στην ανάκληση των αναμνήσεων, μπορεί τελικά το φάρμακο να έχει ως παρενέργεια την διαστρέβλωση της μνήμης και την μερική απώλειά της σε όσους λαμβάνουν την μετυραπόνη. Σε κάθε περίπτωση, επισήμαναν ότι χρειάζονται και άλλες μελέτες πριν δοκιμαστεί σε ασθενείς αυτό το φάρμακο ή κάποιο άλλο παρεμφερές, το οποίο επίσης θα μειώνει δραστικά την κορτιζόλη.
Πηγή: http://www.newsit.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου